Quacumque enim ingredimur, in aliqua historia vestigium ponimus.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Primum divisit ineleganter; Quid enim necesse est, tamquam meretricem in matronarum coetum, sic voluptatem in virtutum concilium adducere? Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit? Inde igitur, inquit, ordiendum est. Duo Reges: constructio interrete. Oculorum, inquit Plato, est in nobis sensus acerrimus, quibus sapientiam non cernimus. Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur. Praeteritis, inquit, gaudeo. Quid sequatur, quid repugnet, vident. In qua quid est boni praeter summam voluptatem, et eam sempiternam? Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali.

Varietates autem iniurasque fortunae facile veteres
philosophorum praeceptis instituta vita superabat.

Tu autem inter haec tantam multitudinem hominum interiectam
non vides nec laetantium nec dolentium?

Quo modo autem philosophus loquitur?
An est aliquid per se ipsum flagitiosum, etiamsi nulla comitetur infamia?
Tenesne igitur, inquam, Hieronymus Rhodius quid dicat esse summum bonum, quo putet omnia referri oportere?
Audax negotium, dicerem impudens, nisi hoc institutum postea translatum ad philosophos nostros esset.

Sed tempus est, si videtur, et recta quidem ad me. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Cave putes quicquam esse verius. Pollicetur certe. Videamus animi partes, quarum est conspectus illustrior; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas;

Principiis autem a natura datis amplitudines quaedam bonorum excitabantur partim profectae a contemplatione rerum occultiorum, quod erat insitus menti cognitionis amor, e quo etiam rationis explicandae disserendique cupiditas consequebatur;

Tu autem, si tibi illa probabantur, cur non propriis verbis ea tenebas? Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Ostendit pedes et pectus. Hoc dixerit potius Ennius: Nimium boni est, cui nihil est mali. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. At ego quem huic anteponam non audeo dicere;

Bork: Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
Primum divisit ineleganter;: Quo invento omnis ab eo quasi capite de summo bono et malo disputatio ducitur.
Tuum credibile?: Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat.
Istic sum, inquit.: Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.

Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est.
Iam in altera philosophiae parte.
Minime vero, inquit ille, consentit.
Summus dolor plures dies manere non potest?
At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest.